Jeżeli się komuś wydaje że, Węgry po piękna rozległa równina to bardzo  się myli. My doświadczyliśmy jak piękne są góry Bukowe oraz najwyższy szczyt Węgier Kekes przemierzając ich znaczna cześć na rowerach. Tegoroczna wyprawa rowerowa zaprowadziła nas na Węgry konkretnie chcieliśmy przemierzyć część gór Bukowych oraz zaliczyć najwyższy szczyt Węgier Kekes. Samochód zostawiamy w Tokaju i po „objuczeniu” rowerów ruszamy w kierunku Miscolca gdzie wieczorem śpimy oczywiście w dziczy w Lilafiired. Zaczynają się góry z kilkukilometrowymi podjazdami ale co ważne z pięknymi widokami na pasma bukowiny. Docieramy do punktu widokowego na Belvany/956m./ skąd rozciąga się piękna panorama na słowacką część małych Karpat. Dalej napotykamy rozliczne jaskinie których tutaj jest ogrom i których nie zwiedzisz z drogi. Kierujemy sie do Egeru zaliczając po drodze piękne wodospady w Szilvasvard. W Egerze odnajdujemy camping u podnóża mekki winiarzy tj. „doliny pięknych pań”. Kolejny dzień spędzamy na zwiedzeniu Egeru i tym podobnym atrakcjom. Nazajutrz rano bez sakw wyjeżdżamy aby zdobyć Kekes /1059m./ Na szczyt można spokojnie wjechać samochodem prowadzi tam asfaltowa droga. Na górze mamy wieżę telewizyjna z platformą widokową, wyciągi narciarskie??, restaurację.

Tegoroczny obóz pieszo –rowerowy zaplanowaliśmy w Kazimierzu Dolnym nad Wisłą. Kazimierz przyciąga turystów licznymi atrakcjami a szczególnie pięknymi malowniczymi wąwozami. My zaplanowaliśmy że, przez tydzień zdążymy zwiedzić wszystkie okoliczne atrakcje i udało mam się tego dokonać bo i pogoda była dla nas łaskawa i  nie musieliśmy się zmagać z deszczem i wiatrem. Naszą bazą wypadową było schronisko „Pod wianuszkami” miejsce w którym wszyscy mogą się poczuć jak w domu, kameralne pokoje, pyszna domowa kuchnia noi samo miejsce bezpośrednio  nad Wisła. Stąd codziennie rano wyruszaliśmy na wycieczki rowerowe. Zwiedziliśmy Puławy z pięknym zespołem zamkowo parkowym Czartoryskich, kompleks sportowy z basenami termalnymi. Przeprawiając się promem przez Wisłę dotarliśmy do Janowca gdzie znajdują się ruiny zamku z ogromnym parkiem i skansenem. Najdłuższa wycieczkę rowerową odbyliśmy do Nałęczowa gdzie w parku uzdrowiskowym odpoczywaliśmy w towarzystwie dzikiego ptactwa. Wszystkie wycieczki odbyły się bezpiecznie. Młodzież wykazała się sporymi umiejętnościami jazdy na rowerze a co najważniejsze rozwagą i odpowiedzialnością podczas poruszani się rowerami po drogach publicznych. Wycieczki piesze to przejścia słynnymi wąwozami kazimierskimi.

Za nami ferie zimowe oraz kolejny już XII szkoleniowy obóz narciarski zorganizowany przez Międzyszkolny Uczniowski Klub Sportowy „Mechanik” działający przy Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych nr 3 „Mechanik” Krośnie . Miejscem tegorocznego dwu tygodniowego szkolenia narciarskiego była stacja narciarska Chyrowa-ski. W szkoleniu brały udział dzieci z krośnieńskich szkół oraz okolic Krosna. Zima w tym roku okazała się bardzo łaskawa dla miłośników białego szaleństwa. Pogoda była rewelacyjna, już nie musieliśmy „podróżować” w poszukiwaniach białego puchu jak to miało miejsce w ubiegłych latach. Mnóstwo śniegu na bardzo dobrze przygotowanym do jazdy stoku pozwoliło w pełni zrealizować zakładane przez organizatora cele szkoleniowe. Uczestnicy obozu zostali podzielni na grupy szkoleniowe odpowiadające ich umiejętnościom narciarskim. W okresie trwania szkolenia młodzi adepci narciarstwa pod kontrolą instruktorów poznawali oraz doskonalili jazdę na nartach. Zajęciom towarzyszyły gry i zabawy na śniegu. Na zakończenie uczestnicy obozu otrzymali jako upominki termoaktywne czapeczki narciarskie.
Miła atmosfera, ciekawie przeprowadzane zajęcia sprawiły, że młodzi narciarze bardzo chętnie uczestniczyli w zajęciach. Uważam, że uczestnicy obozu są zadowoleni z tej formy wypoczynku, świadczy o tym fakt, że co roku wzrasta liczba uczestników naszych zimowych zgrupowań które organizujemy już od jedenastu lat - powiedział główny organizator i kierownik zimowiska Artur Kociuba Za rok znowu będzie zima i zapewnie spotkamy się na kolejnym obozie narciarskim.

W tym roku zamieniliśmy rowery trekingowe na rowery górskie i spróbowaliśmy jazdy po górkach nowosądecczyzny. Miejscem wypadowym na nasze trasy było Rytro, gdzie nad brzegiem rwącego Dunaju rozbiliśmy nasze namioty. W tym samym dniu odbyliśmy pierwszą wycieczkę. Udaliśmy się na Przełęcz Obidza/930m/ skąd rozciąga się piękna panorama na Gorce i Tatry ale niestety nie dane nam było tego doświadczyć ze względu na zachmurzone niebo. Następny dzień to już poważna wspinaczka. Przez „Cyrlę” docieramy do czerwonego szlaku i jedziemy w kierunku Hali Łabowskiej/1061m/. Mijamy Halę Pisaną, Kamienny Wierch i docieramy do schroniska. Po smacznym obiedzie ruszamy dalej w kierunku łącznika na „Runku” ,odbijamy w dół do bacówki nad Wierchomlą skąd rozpościera się piękny widok na Tatrzańską Łomnicę. Wracamy do Rytra. Celem kolejnego wypadu jest najwyższy szczyt Beskidu Sądeckiego „Radziejowa”/1266m./. Jazda, pchanie roweru pod górę kosztowało nas sporo wysiłku ale krajobraz z wieży widokowej i mnóstwo darmowych borówek wszystko wynagrodziło. Do „domu” wracamy przez Wielkiego Rogacza i Niemcową.Kolejny dzień jazdy to w większości asfalt, jedziemy na Słowację. Przez Starą Lubownie, Litmanową (jemy przepyszny ser wyprażany) docieramy na Hore Żvir pielgrzymkowe miejsce tysięcy pątników. Wracamy przez Przełęcz Gromadzką i dalej znana nam już drogą przez Suchą Dolinę i Piwniczną do Rytra.

Wyprawę na najwyższy szczyt Europy planowaliśmy od kilku lat. W tym roku, początkiem lipca, doczekaliśmy się najlepszych warunków pogodowych, które są najistotniejszym elementem powodzenia takiej wyprawy. Oprócz tego należało zdobyć aklimatyzację, czyli zdolność przebywania w górach, gdzie jest mniej tlenu w powietrzu – na wysokości powyżej 4000 m npm. Dlatego najpierw wybraliśmy się do Włoch, do Parku Narodowego Gran Paradiso, by zaaklimatyzować się zdobywając przy okazji pierwszy czterotysięcznik w życiu – Gran Paradiso 4061 m npm. Po nocy spędzonej w schronisku Vittorio Emanuele II znajdującym się na wysokości 2732 m npm, o 4 rano wyszliśmy w stronę szczytu. Najpierw po kamieniach, następnie lodowcem, osiągnęliśmy szczyt o godzinie 11, pokonując ponad 1300 m przewyższenia. Potem wolnym tempem, by jak najdłużej przebywać na wysokości potrzebnej do aklimatyzacji, zeszliśmy do tego samego schroniska na nocleg. Kolejnego dnia bardzo wczesnym rankiem zeszliśmy na parking w Pont i tunelem pod Mont Blanc, który ma 11,6 km, dojechaliśmy do francuskiego Chamonix, skąd rozpoczęliśmy drogę na najwyższy szczyt Europy. Najpierw kolejką linową do Bellevue.